کد مطلب:195309 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:371
عهدنامه الهی
قرآن، عهدی استوار میان خدا و مردم است و آیات این كتاب، متن این عهدنامه را بیان می كند. در عهد نامه باید نگریست، به آن باید پایبند بود، مفاد آن را نباید زیر پاگذاشت. امام صادق (علیه السلام) درباره این عهدنامه و لزوم تلاوت بخشی از آن در هرروز، چنین می فرمایند:
«القرآن عهدالله الی خلقه، فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظرفی عهده و ان یقراء منه فی كل یوم خمسین آیه » [1] .
قرآن عهد خداوند نسبت به بندگان اوست. سزاوار است كه یك انسان مسلمان در این عهدنامه الهی بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن را بخواند.
روشن است كه مرور بر مفاد یك عهدنامه، برای یادآوری از آن قرارداد و رعایت آن در عمل است. میثاق خدا با بندگان برشناختن احكام الهی و عبرت گرفتن از حكایات قرآن و عمل به اوامر او و تدبر در آیات است. جالب است كه امام صادق (علیه السلام) وقتی می خواست قرآن تلاوت كند، قرآن را كه به دست راست خویش می گرفت، دعایی می خواند كه به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال این قرار داد،اشاره دارد. مضمون آن دعا چنین است:
«خداوندا! من عهد و كتاب تو را گشودم. خدایا! نگاهم را در این كتاب، عبادت قرار بده و قرائتم را تفكر، و تفكرم را عبرت آموزی. خدایا! مرا از آنان قرار بده كه از مواعظ تو در این كتاب، پند می گیرند و از نافرمانی ات پرهیز می كنند. وقتی كتاب تورا می خوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر دیدگانم پرده میفكن وقرائت مرا خالی از تدبر مگردان، بلكه مرا چنان قرار بده كه در آیات و احكامش ژرف بنگرم، دستورهای دین تو را بگیرم و عمل كنم و نگاه مرا در این كتاب، غافلانه و قرائتم را بیهوده و بی ثمرمساز.» [2] .
«القرآن عهدالله الی خلقه، فقد ینبغی للمرء المسلم ان ینظرفی عهده و ان یقراء منه فی كل یوم خمسین آیه » [1] .
قرآن عهد خداوند نسبت به بندگان اوست. سزاوار است كه یك انسان مسلمان در این عهدنامه الهی بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن را بخواند.
روشن است كه مرور بر مفاد یك عهدنامه، برای یادآوری از آن قرارداد و رعایت آن در عمل است. میثاق خدا با بندگان برشناختن احكام الهی و عبرت گرفتن از حكایات قرآن و عمل به اوامر او و تدبر در آیات است. جالب است كه امام صادق (علیه السلام) وقتی می خواست قرآن تلاوت كند، قرآن را كه به دست راست خویش می گرفت، دعایی می خواند كه به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال این قرار داد،اشاره دارد. مضمون آن دعا چنین است:
«خداوندا! من عهد و كتاب تو را گشودم. خدایا! نگاهم را در این كتاب، عبادت قرار بده و قرائتم را تفكر، و تفكرم را عبرت آموزی. خدایا! مرا از آنان قرار بده كه از مواعظ تو در این كتاب، پند می گیرند و از نافرمانی ات پرهیز می كنند. وقتی كتاب تورا می خوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر دیدگانم پرده میفكن وقرائت مرا خالی از تدبر مگردان، بلكه مرا چنان قرار بده كه در آیات و احكامش ژرف بنگرم، دستورهای دین تو را بگیرم و عمل كنم و نگاه مرا در این كتاب، غافلانه و قرائتم را بیهوده و بی ثمرمساز.» [2] .
[1] وسايل الشيعه، ج 4، ص 849.
[2] بحارالانوار، ج 95، ص 5.